رادین....جوانمرد کوچک

حسابی بانمک  و تودل برو شدی عشق من...     حالا دیگه خودت به تنهایی با لیوان اب می خوری و معمولا اگه اب اضافه ای تو لیوان بمونه دستت رو می کنی توش و تا تموم لیوان رو خالی نکنی رو خودت دست بردار نیستی....       .عاشق قایم موشک بازیی و همیشه  موقع غذا می ری زیر میز و می خوای که ما  هم سرمون رو بیاریم اون پایین و باهات دالی کنیم و اونوقت غش می ری از خنده...   مو و چشم و بینی و پاها و دست و گوشات رو می شناسی و بهمون نشون می دی . بابا مامان اجی و آبه (آب)و اپاد(افتاد) رو می گی و البته (ب ) و (د)  که برای خیلی از چیزا اونارو بکار می بری ،م...

   با باز شدن اب رودخونه انگار خون تازه ایی تو رگای شهر جاری شده و لبای خشکیده زاینده رود  هم دوباره سیراب شده....   و رادین جونمم که عاشق سبزه و اب. حسابی از بودن کنار رودخونه لذت می بری عزیز دلم حالا دیگه هر جا که می ریم با اصرار  می خای  که بذاریمت روی زمین تا خودت  راه بری  ولی بیشتر اوقات چند قدم که می ری می شینی و می خای که با دستات چیزایی رو که روی زمین می بینی  وارسی کنی عشق من....     رادین در کنار زاینده رود که تازه ابش باز شده بود و هنوز اب به طور کامل به پل خواجو نرسیده بود و بعضی جاها هنوز خشک بود...        ...